مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین طرد اجتماعی و اضطراب اجتماعی و نقش میانجی حساسیت طرد و خودکارآمدی اجتماعی در دختران نوجوان شهر اردبیل انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دختران نوجوان مشغول به تحصیل مقطع متوسطه اول مدارس شهر اردبیل سال تحصیلی 1403-1402 که تعداد آنان جامعه نمونه‌ای به حجم 262 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب انتخاب و به پرسشنامه‌های طرد اجتماعی، اضطراب اجتماعی، حساسیت به طرد و خودکارآمدی اجتماعی پاسخ دادند. داده‌هاي جمع‌آوري شده از طریق الگویابي معادلات ساختاري و با استفاده از روش حداقل مجذورات جزئي (PLS-SEM) تحلیل شد.نتایج نشان داد که طرد اجتماعی به صورت غیر مستقیم با حساسیت به طرد و خودکارآمدی اجتماعی اثر معني‌داري داشت. مدل پیشنهادي داراي شاخص‌هاي برازش مناسبي بود. یافته‌ها نشان داد که مداخلات روانشناختي طرد اجتماعی مي‌تواند تأثیرات مثبتي بر اضطراب اجتماعی داشته باشد.

حساسیت به طرد خودکارآمدی اجتماعی طرد اجتماعی اضطراب اجتماعی دختران نوجوان