پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی، سبک‌های فرزندپروری و تاب آوری در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‏ی آماری پژوهش را تمامی دانش‏آموزان دوره ی سوم ابتدایی شهر تهران در سال‏ تحصیلی 98-1397 تشکیل می‏دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای تعداد 181 دانش‏آموز ‏به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه‌ی هوش معنوی کینگ، پرسشنامه سازگاری اجتماعی لامبرت و همکاران، پرسشنامه تاب آوری کارنر و دیویدسون و پرسشنامه سبک‌های فرزندپروری بامرید برای جمع‏آوری داده‏ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته‏ها نشان داد که بین هوش معنوی، سبک فرزندپروری مقتدرانه و تاب آوری با سازگاری اجتماعی همبستگی مثبت و بین سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه و سبک فرزندپروری استبدادی با سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان همبستگی منفی معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش معنوی، سبک‌های فرزندپروری و تاب‌آوری قابلیت پیش بینی 40 درصد قابلیت پیش‌بینی سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان را دارد. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که هوش معنوی، سبک‌های فرزندپروری و تاب‌آوری از متغیرهای مرتبط با سازگاری اجتماعی دانش‏آموزان ‏می‏باشد که نیازمند توجه و برنامه ریزی است.

هوش معنوی سبک‌های فرزندپروری تاب‌آوری سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان.