هدف از اين پژوهش، تعيين اثربخشي گروه درماني مبتني بر حضور ذهن بر خوداثربخشي تحصيلي و انگيزش پيشرفت در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر كرمانشاه بود. حجم نمونه 40 نفر بود كه از جامعه مذكور، به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند.20 نفر به گروه آزمايش و 20 نفر به گروه كنترل به صورت تصادفي تخصيص يافتند. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. ابزار هاي پژوهشي مورد استفاده انگیزش پیشرفت هرمنس (2000) و خوداثربخشي تحصیلی مورگان-جینکز(1999) بود. گروه آزمايش در طول هشت جلسه ، هرجلسه به مدت 90 دقيقه گروه درماني مبتني بر حضور ذهن دريافت كردند. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس چند متغيره و يك متغيره استفاده شد. یافته‌ها نشان داد گروه درماني مبتني بر حضور ذهن بر موجب افزایش خوداثربخشي تحصيلي و انگيزش پيشرفت در دانش آموزان پسر شده است.

گروه درماني حضور ذهن خوداثربخشي تحصيلي انگيزش پيشرفت