تداوم رابطه زناشویی و پایداری ازدواج به واسطه احساس آرامشی که در همسران به وجود می آورد و اثرات مثبتی که بر سلامت روان فرزندان می گذارد، همواره قابل توجه بوده است. اما متاسفانه پاره ای از عوامل هستند که پایداری ازدواج را تهدید و تداوم رابطه زناشویی رابه خطر می اندازند. در همین راستا هدف این پژوهش تدوین الگوی مفهومی تداوم رابطه زناشویی در ازدواج های باتجربه پیمان‌شکنی زناشویی بود. این پژوهش با روش کیفی و با رویکرد داده بنیاد انجام شد. گردآوری اطلاعات به وسیله مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد که جهت تحلیل آن ها از شیوه کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده گردید. جامعه مورد مطالعه را کلیه زوجین با تجربه پیمان شکنی زناشویی در شهر اصفهان در سال 1401 تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند که پس از انجام تعداد 15 مصاحبه و تجزیه و تحلیل مصاحبه ها مشخص شد که اطلاعات تکراری ارائه داده می شود و به این ترتیب اشباع نظری حاصل شده و مصاحبه ها متوقف گردید. براساس یافته های بدست آمده آنچه به عنوان عوامل موثر بر تدوام رابطه زناشویی استخراج شد عبارت است از شرایط علّی شامل ظرفیت های رابطه زناشویی، ظرفیت های خانوادگی، ظرفیت های فردی، شرایط زمینه ای شامل بسترخانواده مبدا، بسترفرهنگی اجتماعی، شرایط مداخله گر شامل موانع مبتنی برفرد، موانع مبتنی برخانواده، راهبردها شامل راهبردهای شخص محور، راهبردهای خانواده محور، راهبردهای اجتماع محور و پیامدها شامل پیامدهای فرسایشی، پیامدهای رشدی بود. نتایج نشان داد ویژگی های رابطه همسری، ویژگی‌های شخصیتی همسر آسیب دیده و همسر پیمان‌شکن، وجود فرزند، عوامل فرهنگی- اجتماعی و اتخاذ راهبردهای مناسب در چگونگی تداوم رابطه زناشویی باتجربه پیمان‌شکنی نقش دارند.

پیمان‌شکنی زناشویی تداوم رابطه ازدواج پایدار