پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی، تنظیم هیجانی و نگرش‌های ناکارآمد در دانش‌آموزان نوجوان انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان دامغان در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که با روش نمونه گیری در‌‌‌‌‌ دسترس، 30 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15نفر ) وکنترل ( 15نفر ) گمارده شدند. آزمودنی‌ها قبل و بعد از انجام مداخله به پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999)، تنظيم هيجان گراس و جان (2003) و مقیاس نگرش‌های ناکارآمد وایزمن و بک (1978) پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت دو ماه، در ده جلسه 90 دقیقه‌اي، تحت برنامه آموزش مهارت‌های زندگی (‌یونیسف، 2003) قرار گرفت، اما روی گروه کنترل هیچ مداخله‌ای انجام نشد. داده ها توسط روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-26 تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد آموزش مهارت‌های زندگی بر بهبود خودکارآمدی تحصیلی، تنظیم هیجانی و نگرش های ناکارآمد در دانش آموزان پسر متوسطه دوم، موثر است(p<0.05) بنابراین آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند موجب ارتقاء توانایی‌های دانش آموزان گردد.

آموزش مهارت‌های زندگی خودکارآمدی تحصیلی تنظیم هیجانی نگرش‌های ناکارآمد