پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه‌ی تنیدگی والدین و معلم با میزان خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان انجام شده است. طرح پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر، دانش‌آموزان دختر متوسطه اول تبریز می‌باشد. نمونه‌ی پژوهش، شامل 331 نفر از دانش‌آموزان بوده که به وسیله‌ی نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات، از پرسشنامه‌ی خودکارآمدی جینک و مورگان (1999) برای دانش‌آموزان، پرسشنامه‌ی تنیدگی والدین آبدین (1995) برای والدین و پرسشنامه‌ی تنیدگی شغلی معلمان (حامد بردبار، 1391) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون معنی داری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که تنیدگی والدین و معلم با خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان رابطه منفی معنی‌داردارد. نتایج رگرسیون چندگانه بیانگر این بود که تنیدگی والدین و تنیدگی معلم، خودکارآمدی دانش‌آموزان را به طور معنی‌داری پیش‌بینی می‌کند (0.05>p). بر اساس یافته‌ها، به خانواده‌ها و معلمان توصیه می‌شود با استفاده از روش‌های کاهش تنیدگی، زمینه را برای افزایش خودکارآمدی دانش‌آموزان فراهم کنند. لذا پژوهش حاضر، راهگشای تحقیقات بیشتر در راستای ارتقا خودکارآمدی دانش‌آموزان خواهد بود.

تنیدگی معلم تنیدگی والدین خودکارآمدی تحصیلی