آموزش غیررسمی در حال حاضر در چارچوب ایجاد جامعه ای پایدار با فناوری پیشرفته، نقش برجسته ای دارد. این مقاله مشکلات کنونی توسعه آموزش غیررسمی را به عنوان عنصری از سیستم یادگیری مادام‌العمر و آموزش بزرگسالان نشان می‌دهد. هدف از این پژوهش، انجام یک بررسی تحلیلی از تحقیقات مدرن است که تجربه بین‌المللی در مطالعه آموزش غیررسمی، شیوه‌های کاربرد آن در کشورهای مختلف و همچنین مکانیسم‌های تشخیص نتایج آن به نمایش می‌گذارد. این کار بر اساس روش شناسی تحلیل تطبیقی، تحلیل محتوای کیفی و گزارش های آماری و تحلیلی است. دراین پژوهش تجربیات بین المللی در رابطه با آموزش غیررسمی و تصمیم بر توسعه ی آن در نظام آموزشی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج بدست آمده آموزش غیررسمی به سه سطح تقسیم شده است(سطح کلان/جهانی، سطح میانی/نهادی، سطح خرد/شخصی). هر یک از آنها موضوعات و روندهای کلیدی در توسعه آموزش غیر رسمی را شناسایی و تشریح کردند. تحقیقات انجام شده این باور را ایجاد می کند که شیوه‌های آموزش غیررسمی شکل‌های سازمانی پیدا می‌کنند. سطح توسعه آموزش غیر رسمی در کشورهای مختلف متفاوت است. با این حال، در جهت حل یک سری مشکلات اجتماعی مشابه با استفاده از منابع آموزش غیررسمی روندهای یکسانی به چشم می خورد. مانند همگام سازی عرضه و تقاضا در بازار، نیروی کار، شمول اجتماعی دسته های مختلف جمعیت و ....تازگی این تحقیق در آن است که به بررسی ظرفیت آموزش غیر رسمی در تقویت حرفه ای مهارت آموزی و ارتقاء مهارت و آموزش بیشتر گروه های مختلف اجتماعی بررسی می کند. و از نتایج این پژوهش می توان برای ادغام آموزش رسمی و غیر رسمی، ایجاد بسترهای یادگیری تجربی و تسریع اقدامات عملی در بهبود سیاست آموزشی استفاده نمود.

آموزش غیررسمی جامعه ی پایدار یادگیری مادام العمر آموزش بزرگسالان سیاست آموزشی مهارت ها و شایستگی ها آموزش پیشرفته بازار کار.