دوره 8، شماره 83، اردیبهشت 1404، صفحات 29 - 39

نویسندگان : مجید آزاد* ¹ ، فاطمه حسینی ²

چکیده :
تربیت انسانی در سایه استفاده از معارف قرآن و عترت، همواره مورد اهتمام اولیای دین و شاگردان مکتب اهل‌بیت بوده است. در این میان نهج‌البلاغه پس از قران، با معارف عمیق و پر مغزش موردتوجه ویژه قرار داشته است. نامه ۳۱ نهج‌البلاغه که اصول تربیتی و بنیادین در مسیر انسان‌سازی و انسانی زیستن را آموزش می‌دهد، نامه‌ای از امیر کلام به فرزندش، در جهت راهنمایی او به‌سوی زندگی سعادتمندانه و حیات طیبه است. در میان مؤلفه‌های متعدد و متنوع، سعادتمندی و تربیت انسانی، توجه به معاد، مرگ و اهمیت زاد و توشه برای سفر آخرت، موردتوجه امیرمؤمنان بوده است و بر آن تأکید نموده و اثرات آن را در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی گوشزد می‌کند و یاد معاد و مرگ را در سلوک معنوی و حیات مادی، حائز اهمیت فراوان می‌داند.

کلمات کلیدی :
نامه ۳۱ نهج‌البلاغه، مرگ، معاد، تربیت انسانی، حیات ابدی