اختلال اضطراب جدایی یکی از رایج‌ترین اختلالات روانی در بین کودکان و نوجوانان است و لذا با توجه به شیوع این اختلال در کودکان و آثار زیان‌بار آن بر رشد و عملکرد کودکان و جلوگیری از تداوم و درمان آن، پژوهش در حوزه کودک و شناسایی عوامل مؤثر بر آن بسیار اهمیت دارد. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش اضطراب و روابط موضوعی مادران در پیش‌بینی اضطراب جدایی کودکان دبستانی بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه‌ دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی شهر قم در سال 1400 بود که تعداد آن‌ها براساس آمار اخذشده از اداره آموزش و پرورش برابر با 23864نفر بود. نمونه آماری شامل 378نفر از اعضای جامعه آماری مذکور بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای به‌کار گرفته‌شده شامل مقياس سنجش اضطراب جدايي هان و همکاران(2003) و پرسشنامه اضطراب بک(1990) و مقياس روابط موضوعي بل(1995) بودند. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان نرم‌افزار SPSS نسخه26 استفاده شد. نتایج نشان داد که حدود 6/13درصد واریانس اضطراب جدایی کودکان توسط اضطراب مادران و زیرمقیاس‌های روابط موضوعی مادران پیش‌بینی می‌شود. اضطراب مادران رابطه مثبت و معناداری با اضطراب جدایی کودکان دارد. دلبستگی نا‌ایمن، بیگانگی، بی‌کفایتی اجتماعی و خودمیان‌بینی رابطه مثبت و معناداری با اضطراب جدایی کودکان دارند. از بین متغیرهای پژوهش، بیگانگی در پیش‌بینی اضطراب جدایی کودکان در رتبه اول قرار دارد.

اضطراب روابط موضوعی اضطراب جدایی مادران کودکان دبستانی