هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی روان درمانی مبتنی بر شادی بر کیفیت زندگی، امیدواری و شفقت خود در بیماران مبتلا به MS شهرستان کرمانشاه در سال 1403 بود. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی میدانی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل می‌باشد نمونه آماری شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) از بیماران مبتلا به MS شهرستان کرمانشاه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی WHO(2006)، پرسشنامه امیدواری میلر (1998) و پرسشنامه شفقت خود نف (2003) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمارتوصیفی، آزمون لوین، آزمون کلموگروف-اسمیرنف، تحلیل کوواریانس یک متغیری (آنکوا)، تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا)، ضریب همبستگی پیرسون و روش‌های آلفای کرونباخ و تنصیف جهت محاسبه ضرایب پایایی ابزار پژوهش استفاده شد. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 11 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش روان درمانی مبتنی بر شادی قرار گرفتند، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج نشان داد روان درمانی مبتنی بر شادی بر کیفیت زندگی در زمینه‌های سلامت جسمانی، سلامت روانی، سلامت روابط اجتماعی و سلامت محیط تأثیر مثبت دارد؛ همچنین روان درمانی مبتنی بر شادی بر افزایش امیدواری و شفقت خود بیماران مبتلا به MS تأثیر مثبت دارد.

روان درمانی مبتنی بر شادی کیفیت زندگی امیدواری شفقت خود