هدف از اين پژوهش، بررسي اثربخشي آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر عاطفه مثبت ، انعطاف پذیری و شادکامی در بيماران مبتلا به ام اس بود. مدل پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري در اين پژوهش كليه بيماران مالتیپل اسکلروزیس هستند كه به انجمن ام اس شهر اهواز در سال 1398 مراجعه كرده اند، مي باشد. حجم نمونه 30 نفر بود كه از جامعه مذكور، به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند.15 نفر به گروه آزمايش و 15 نفر به گروه كنترل تخصيص يافتند.ابزار هاي پژوهشي مورد استفاده عاطفه مثبت دينرو همکاران (1985)، انعطاف پذیری کانر و دیویدسون (2003) و شادکامی آکسفورد( 1989 ) بود. گروه آزمايش در طول هفت جلسه ، هرجلسه به مدت 90 دقيقه آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن دريافت كردند. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس چند متغيره و يك متغيره استفاده شد.یافته‌ها نشان داد آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر افزايش عاطفه مثبت ، انعطاف پذیری و شادکامی در بيماران مبتلا به ام اس موثر بود.

آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن عاطفه مثبت انعطاف پذیری شادکامی بيماران مبتلا به ام اس