هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي معنويت درماني بر كاهش عدم توجه زناشويي و بدرفتاری عاطفی و روانی زناشويي زوجين بود. این پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. از بین جامعه آماری، 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمايشي و کنترل (در هر گروه 15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه کنترل) گمارده شدند. ابزارهاي مورد استفاده اين پژوهش؛ پرسشنامه‌ هاي عدم توجه زناشویی پاینز (1996) و بدرفتاری عاطفی و روانی زناشويي باس و پري (1998) بود. یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس، نشان داد معنويت درماني با توجه به میانگین عدم توجه زناشويي در زوجين گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب كاهش عدم توجه زناشويي گروه آزمایش شده است. همچنین با توجه به میانگین بدرفتاری عاطفی و روانی زناشويي در زوجين گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب كاهش بدرفتاری عاطفی و روانی زناشويي گروه آزمایش شده است.

معنويت درماني عدم توجه زناشويي بدرفتاری عاطفی و روانی زناشويي زوجين