دوره 4، شماره 38، مرداد 1400، صفحات 141 - 133

نویسندگان : سعاده حسینی شکوه ¹ ، محمّدمهدی کریمی نیا* ² ، مجتبی انصاری مقدم ³

چکیده :
در میراث اسلامی سخن بسیاری از سوی عالمان دینی درباره‌ی انسان با صبغه‌ی روایی، کلامی، فلسفی و عرفانی بیان شده است. در این میان امام‌خمینی(رحمۀ الله علیه) نیز به مباحث انسان‌شناسی‌های بشری و انسان‌شناسی قرآنی و تفاوت‌های این روش‌ها پرداخته‌اند و علم انسان‌شناسی وحیانی، صحیح و جامع را برای زندگی فردی و جمعی ضروری می‌دانستند. امام‌خمینی(رحمۀ الله علیه) بر اساس قرائت ویژه‌ای که از هستی دارد و بر مبنای اعتقاد به اصل توحید و بسط آن در حرکت انسان در فرآیندهای سیاسی و اجتماعی، ابعاد مختلف وجودی انسان را مورد توجه قرار می‌دهند و با در نظر گرفتن آموزه‌های اسلامی، جهت به فعلیت رساندن استعدادهای او توصیه‌هایی را مطرح می‌کنند. در این مقاله به انواع انسان سناسی به لحاظ نگرش و روش، که به لحاظ نگرش شامل(انسان شناسی کل نگر و انسان شناسی جزءنگر) و در انسان شناسی به لحاظ روش به انسان شناسی طبیعی، فلسفی، عرفانی و وحیانی تقسیم شده است. در این تحقیق روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و فیش‌برداری بوده، روش تحقیق نقلی-تاریخی و روش پردازش توصیفی – تحلیلی است.

کلمات کلیدی :
انسان، امام‌خمینی(رحمۀ الله علیه)، انسان‌شناسی.