پژوهش حاضر با هدف مقایسه نیمرخ روانی والدین با و بدون کودک عقب مانده ی ذهنی براساس پرسشنامه چند محوری میلون صورت گرفت. این تحقیق توصيفي از نوع علٌی- مقایسه ای است. 50 نفر از والدین کودکان عقب مانده ذهنی مدارس استثنایی تبریز به صورت در دسترس انتخاب و با 50 نفر از والدین دانش آموزان غیر بالینی از نظر سن، جنس، سطح تحصیلات همگن شدند. از پرسشنامه بالینی چند محوری میلون سه (MCMI-III) برای جمع آوری داده های تحقیق استفاده شد. نتایج نشان داد که والدین کودکان عقب مانده ذهنی در مقایسه با والدین کودکان کنترل بهنجار از میانگین نمرات کمتری در کل الگوهاي باليني شخصيت (افسرده، ضد اجتماعي، منفي گرا)، کل آسيب شديد شخصيت (مرزي)، PTSD، کل نشانگان شديد (اختلال تفکر، اختلال هذياني) و کل مقیاس میلون برخوردار بودند (05/0>P). در سایر اختلالات شخصیت بین دوگروه والدین تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی پسر نسبت به والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی دختر از میانگین نمرات بیشتری در اختلالات شخصيت اجتنابي، نمايشي، خودشيفته برخوردار بودند (05/0>P). در سایر اختلالات شخصیت بین دوگروه والدین تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. مادران کودکان عقب مانده ذهنی در مقایسه با پدران کودکان عقب مانده ذهنی در اختلالات شخصیت وسواسي و پدران در اختلالات شخصیت ضد اجتماعي، ديگرآزارگر، اسکيزوتايپال، مانيک، نشانگان باليني، وابستگي به الکل و وابستگي به مواد نمرات بیشتری گزارش کرده اند (05/0>P). در سایر اختلالات شخصیت بین دوگروه والدین تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. بر اساس یافته های تحقیق والدین کودکان عقب مانده ذهنی از علایم بیشتر اختلالات شخصیت رنج می برند.

نيمرخ روانی کودکان عقب مانده ذهنی اختلالات شخصيت