یکی از گرایش های منفی در زمینه هیجانات و عواطف ناامیدی استکه با احساس ناتوانی و بی علاقگی به زندگی آشکار میشود به طوری کهفرد در اثر ناامیدی نمی تواند به درستی موقعیت های زندگی را بسنجد، در نتیجه قدرت تطبیق با تغییرات زندگی در او بشدت کاهش می یابد. متغیرهای متعددی میتوانند در ایجاد احساس ناامیدی دانش آموزان در ارتباط باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری،سبک های تصمیم گیري و سازگاری خانواده با ناامیدی دانش آموزان بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر عجب شیر در سال تحصیلی 98-1397 بودند، که از این جامعه تعداد 366 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس شیوه های فرزندپروری دیانا بامریند، سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس، مقیاس سازگاری خانواده السون و مقیاس ناامیدی کازدین و همکاران استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از از روش همبستگی و رگرسیون چند گانه به روش گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج نشان داد که شیوه فرزندپروری استبدادی، سهل گیرانه و سبک تصمیم گیري اجتنابی، آنی و وابسته رابطه مثبت و معنادار با ناامیدی دارند و شیوه فرزندپروری مقتدرانه و سبک های تصمیم گیري عقلایی، شهودی و سازگاری خانواده رابطه منفی و معنادار با ناامیدی دارند. همچنین مشخص گردید که شیوه فرزندپروری مستبدانه و سبک تصمیم گیري اجتنابی پیش بینی کننده مثبت و سبک فرزندپروری مقتدرانه و سبک های تصمیم گیري عقلایی و شهودی و سازگاری خانواده پیش بینی کننده منفی برای ناامیدی هستند.

شیوه های فرزند پروری سبک های تصمیم گیری سازگاری خانواده ناامیدی