هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر اصلاح سبک فرزندپروری و منبع کنترل مادران با کودکان دچار اختلال اضطراب جدایی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه والدین کودکان پیش از دبستان دچار اختلال اضطراب جدایی شهر کرج در سال 1401-1400 بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس و براساس نمره پرسشنامه سبک فرزندپروری (بامریند، 1972) و پرسشنامه منبع کنترل (راتر، 1976) در پیش‌آزمون، 30 نفر که دارای ملاک‌های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این 30 نفر به طور تصادفی در ۲ گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، درمان پذیرش و تعهد را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS-22 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد بطور معناداری منجر به اصلاح سبک فرزندپروری (بیشترین تأثیر بر سبک فرزندپروری قاطع) و بهبود منبع کنترل مادران با کودکان دچار اختلال اضطراب جدایی می شود. در نتیجه می توان گفت درمان پذیرش و تعهد رویکرد مناسبی جهت اصلاح سبک فرزندپروری و منبع کنترل مادران با کودکان دچار اختلال اضطراب جدایی می شود.

درمان پذیرش و تعهد سبک فرزندپروری منبع کنترل اختلال اضطراب جدایی