در فرآیند آموزش و یادگیری عوامل متعددی دخیل هستند و محققان همواره برای بهبود و تسریع این فرآیند به دنبال راهکارهایی بوده اند. هوش هیجانی و هوش شناختی از جمله مهم ترین این عوامل هستند . هوش هیجانی مجموعه ای از قابلیتهای غیرشناختی است که توانایی فرد را در سازگاری با مقتضیات محیطی و فشارهای حاصله افزایش می دهد و عامل مؤثر و تعیین کننده در برآیندهای زندگی واقعی مانند موفقیت در مدرسه و تحصیل، موفقیت در شغل و روابط بین شخصی و به طورکلی در کنش وری سلامت است . اما هوش شناختی به توانایی یادگیری گفته می شود . پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رابطه هوش هیجانی و هوش شناختی بر یادگیری دانش آموزان و به روش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا انجام شده است . نتایج پژوهش حاکی از آن است که نظام آموزش و پرورش و معلمان با تقویت و ارتقای هوش هیجانی در همان دوران کودکی و با برنامه ریزیهای سازمان یافته می توانند سطح کیفیت یادگیری آنها را ارتقا داده و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهند.

دانش آموزان هوش هیجانی هوش شناختی یادگیری