بررسی میزان رضایت دانشجویان دانشگاه بدخشان از آزمون، اندازه‌گیری، سنجش و ارزیابی پیشرفت تحصیلی‌شان توسط استادان در سال ۱۴۰۲هـ‌خ

دوره 6، شماره 67، دی 1402، صفحات 86 - 102

نویسندگان : فیروزالدین امید * و نیازمحمد ذاکری

چکیده :
ارزیابی داوری ارزشی در مورد شئی یا فرد است که به صورت سیستماتیک انجام می‌شود. ارزیابی آموزشی یک وظیفه کلی معلم و جزئي ناگسستنی پروسه تدریس است. هدف این تحقیق دریافت میزان رضایت دانشجویان ذکور دانشگاه بدخشان از آزمون، اندازه‌گیری، سنجش و ارزشیابی پیشرفت تحصیلی‌شان توسط استادان این نهاد علمی در جریان سال ۱۴۰۲ است. این تحقیق از لحاظ هدف کاربرد و از لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی مقطعی و از لحاظ تجزیه و تحلیل کمی و کیفی می‌باشد. جامعه آمار ۳۵۲۱ دانشجو طبقه ذکور ۲۶ گروه و در ۹ دانشکده این دانشگاه از صنف اول تا صنف چهارم و تعداد نمونه بیشتر از حد معیاری طبق جدول مورگان(۳۵۴) تن از دانشجویان رشته‌ها و تعداد داخله صنف‌های مختلف به روش خوشه‌ی تعیین و در هر صنف نمونه‌ها به صورت تصادفی انتخاب گردیده است. ابزار تحقیق پرسشنامه و اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از ورژن ۲۴ SPSS تحلیل و تجزیه گردیده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که دانشجویان از شیوه آزمون، اندازه‌گیری نمرات و سنجش فعالیت‌ها، مواد و پروگرام آموزشی استادان اکثراً رضایت دارند و از ارزشیابی پیشرفت تحصیلی‌شان اکثر دانشجویان ناراضی هستند. به این عقیده اند که عدالت در نمره‌دهی رعایت نمی‌شود.. در نتیجه می‌توان گفت که مهارت‌های استادان در قسمت طرح سؤال‌های آزمون‌ها، اندازه‌گیری و سنجش فعالیت‌های آموزشی دانشجویان بسیار خوب است و در قسمت داوری ارزشی از پیشرفت تحصیلی دانشجویان به آموزش‌های مسلکی نیازمند اند.

کلمات کلیدی :
تدریس، رضایت، آزمون، اندازه‌گیری، سنجش، ارزیابی پیشرفت تحصیلی، ارزیابی برای تدریس، ارزیابی تدریس، ارزیابی از تدریس