مدل ارتقای بهزیستی ذهنی بر مبنای شخصیت و تاب آوری در زمان همه گیری کووید-19
دوره 6، شماره 61، تیر 1402، صفحات 399 - 412
نویسندگان : آذین کبیری *
چکیده :
پژوهش با هدف بررسی تأثیر ویژگی های شخصیت بر بهزیستی ذهنی میانجیگری تاب آوری در زمان همه گیری بیماری کووید-19 در بین کارکنان شرکت اسنپ انجام شده است. کارکنان اداری شرکت اسنپ به تعداد 5000 نفر به عنوان جامعه آماری و 357 نفر بر طبق جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه گیری به روش دردسترس انجام شد. به منظور جمع آوری داده از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت رامستد و جون (2005)، پرسشنامه تاب آوری کانر (2007) و پرسشنامه بهزیستی ذهنی کیز (2002) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری (و تحلیل مسیر) و نرم افزار Smart PLS3 برای سنجش رابطه علی بین متغیرها بهره گرفته شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که شخصیت برونگرا و شخصیت باز بر تاب آوری، شخصیت موافق و روان رنجور بر تاب آوری و بهزیستی ذهنی و تاب آوری بر بهزیستی ذهنی تأثیر معنادار دارد. همچنین شخصیت برونگرا، روان رنجور و باز با میانجی گری تاب آوری بر بهزیستی ذهنی تأثیر معنادار دارند.
پژوهش با هدف بررسی تأثیر ویژگی های شخصیت بر بهزیستی ذهنی میانجیگری تاب آوری در زمان همه گیری بیماری کووید-19 در بین کارکنان شرکت اسنپ انجام شده است. کارکنان اداری شرکت اسنپ به تعداد 5000 نفر به عنوان جامعه آماری و 357 نفر بر طبق جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه گیری به روش دردسترس انجام شد. به منظور جمع آوری داده از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت رامستد و جون (2005)، پرسشنامه تاب آوری کانر (2007) و پرسشنامه بهزیستی ذهنی کیز (2002) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری (و تحلیل مسیر) و نرم افزار Smart PLS3 برای سنجش رابطه علی بین متغیرها بهره گرفته شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که شخصیت برونگرا و شخصیت باز بر تاب آوری، شخصیت موافق و روان رنجور بر تاب آوری و بهزیستی ذهنی و تاب آوری بر بهزیستی ذهنی تأثیر معنادار دارد. همچنین شخصیت برونگرا، روان رنجور و باز با میانجی گری تاب آوری بر بهزیستی ذهنی تأثیر معنادار دارند.
کلمات کلیدی :
پنج عامل بزرگ شخصیت، بهزیستی ذهنی، تابآوری
پنج عامل بزرگ شخصیت، بهزیستی ذهنی، تابآوری
مشاهده مقاله
257
دانلود
0
تاریخ دریافت
۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲
تاریخ ریوایز
۲۱ خرداد ۱۴۰۲
تاریخ پذیرش
۲۴ تیر ۱۴۰۲