دوره 7، شماره 78، آذر 1403، صفحات 34 - 61

نویسندگان : سمیه رس پناه ولمستی* ¹

چکیده :
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش زوج درمانی هیجان مدار بر احساس تنهایی و دلزدگی زناشویی زوجین شهرستان نکا بود. روش پژوهش و روش نمونه گیری؛ روش تحقیق را از نظر روش گردآوری داده ها؛ میدانی، ماهیت و روش؛‌ آزمایشی و قلمرو زمانی، مکانی و هدف؛ کاربردی بود. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری و نمونه؛ جامعه آماری پژوهش زوجین با مشکلات خانواده مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان نکا در سال 1396 می باشد. از بین مراکز مشاوره شهرستان نکا، دو مرکز مشاوره (ندای زندگی و ققنوس) به صورت تصادفی ساده انتخاب می شوند و تعداد 15 زوج با در نظر گرفتن زوجین متعارض با سابقه بین 4 تا 8 سال ازدواج، حداقل میزان تحصیلات دیپلم، داشتن حداقل 27تا 45 سال بودند. ملاک خروج از پژوهش نیزعبارت بود از، پایین تر از 27 سال و بالاتر از 45 سال، مدرک تحصیلی کم تر از دیپلم و ارائه اطلاعات ناقص و نامعتبر بود. ابزارگرد آوری دادها پرسشنامه مقیاس تنهایی اجتماعی و هیجانی بزرگسالان و پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز بود. یافته ها؛ جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از بسته نرم افزاري SPSSنسخه 22 و از آزمون تحليل کوواريانس چند متغیره؛ مانکووا (MANCOVA) استفاده شد. بحث ونتیجه گیری؛ نتايج به دست آمده از پژوهش بيانگر آن است كه، آموزش زوج درمانی هیجان مدار بر احساس تنهایی و دلزدگی زناشویی زوجین تأثير مثبت داشت. بدین معنی که آموزش زوج درمانی هیجان مدار، باعث کاهش احساس تنهایی و دلزدگی زناشویی زوجین شد.

کلمات کلیدی :
زوج درمانی هیجان مدار، احساس تنهایی، دلزدگی زناشویی، زوجین