هدف پژوهش حاضر پیش بینی پایداری زناشویی براساس سبک های دلبستگی، الگوهای ارتباطی و صمیمیت جنسی زنان متاهل بود. پژوهش حاضر باتوجه به هدف كاربردي و شيوه اجرا از نوع همبستگي است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل (دانشگاه آزاد واحد تهران شمال دانشکده علوم انسانی و رشته روان شناسی بالینی و عمومی و مشاوره بودند. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفي خوشه ای چند مرحله ای تعداد 200 نفر از زنان متاهل (دانشگاه آزاد واحد تهران شمال دانشکده علوم انسانی و رشته روان شناسی بالینی و عمومی و مشاوره ورودی های 1401 و 1402 کارشناسی و کارشناسی ارشد) انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه دلبستگی هازن و شیور (1987)، الگوهای ارتباطی کریستنسن و سولاوی (1984)، صمیمیت جنسی روزن (1995) پایداری زناشویی (DAS) بود. نتايج پژوهش نشان دادند که بين سبك دلبستگي ايمن با پایداری زناشویی زوجين رابطه مثبت و معني داري وجود دارد. بين سبك دلبستگي ناايمن اجتنابي با پایداری زناشویی زنان متاهل رابطه منفي و معني داري وجود دارد. بين سبك دلبستگي ناايمن دوسوگرا) با پایداری زناشویی زنان متاهل رابطه منفي و معني داري وجود دارد. بين الگوي ارتباطی (سازنده متقابل) با پایداری زناشويي در زنان متاهل رابطه و مثبت معني داري وجود دارد. بين الگوي ارتباطی (توقع/کناره گیری) با پایداری زناشويي در دانشجويان زن متاهل رابطه منفي و معني داري وجود دارد. بين الگوي ارتباطی (اجتنابی) با پایداری زناشويي در زنان متاهل رابطه اي وجود ندارد. بين صمیمیت جنسی با پایداری زناشويي در زنان متاهل مثبت و معني داري مشاهده می شود متغير سبك دلبستگي ايمن با ضريب بتای 34/0، متغير الگو ارتباطی (سازنده متقابل) با ضريب بتای 32/0 و متغير صمیمیت جنسی با ضريب بتای 29/0 می توانند به طور مثبت و معنی داری پایداری زناشويي در زنان متاهل را پيش بينی کنند. همچنين، مقدار R2 نشان می دهد 44% از واريانس پایداری زناشويي در زنان متاهل توسط متغيرهای ياد شده تبيين می شود.

سبک های دلبستگی الگوهای ارتباطی صمیمیت جنسی پایداری زناشويي