دوره 7، شماره 70، فروردین 1403، صفحات 87 - 93

نویسندگان : پوهنوال داکتر عبدالحکیم حکمتی* ¹

چکیده :
پیر شدن یا سالمندی حاصل فرسایش تدریجی ارگان‌های حیاتی به شمار می‌رود. کم‌تحرکی افراد پیری را مضاعف کرده و بر کیفیت زندگی آنان تأثیر دارد. بناً کیفیت زندگی یک ساختار ذهنی چند بُعدی است که سختی می‌توان تعریف نظام‌مند را ارائه نمود (pucci, etal, 2012: 170). فعالیت‌ بدنی مزایای سلامت جسمانی را برای افراد فراهم ‌نموده (An, etal, 2010) و افراد مسن در خطر می‌توانند از این برنامه‌های ورزشی مناسب سود ببرند (Mittaz, etal, 2019). این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین فعالیت‌های بدنی و کیفیت زندگی سالمندان انجام شده است. این مطالعه به‌صورت توصیفی- تحلیلی، مقطعی به روی 120 بزرگسال طی سال 1402 صورت گرفت. نمونه پژوهش بر اساس فورمول کوکران به تعداد (120) نفر در نظر گرفته شد و نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده تعیین شده است. برای جمع‌آوری داده‌ها از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامه‌ها بعد از توزیع دوباره جمع‌آوری و داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS 27 گردیده و تجزیه‌وتحلیل صورت گرفت. یافته‌های آمار توصیفی پاسخ‌دهندگان نشان می‌دهد که از جمله (120) تن، (80) تن مرد و (40) تن زن می‌باشد. بر اساس سن (70) تن در سنین 60 الی 70 سال، (40) تن در میان سنین 70 الی 80 سال و (10) تن در سنین بالاتر از 80 سال قرار داشتند. ازجمله پاسخ‌دهندگان (115) تن متأهل و (5) تن مجرد بوده که بر اساس تحصیلات (40) باسواد و (80) تن بی‌سواد گزارش شده است. در نتیجه افزایش کیفیت زندگی یکی از اهداف اولیه به‌منظور صحتمندی در میان همه بخصوص سالمندان بوده و اجرای تمرینات منظم توسط سالمندان می‌تواند به‌منظور مراقبت از افزایش تعادل بدو و کاهش خطرات ناشی از صدمات کمک‌کننده باشد. همچنین اجرای فعالیت بدنی می‌تواند اثرات متفاوتی روی قدرت عضلاتی، توانایی فرد در انجام کارهای روزانه، بدون وابستگی به دیگران و افزایش کیفیت زندگی داشته باشد.

کلمات کلیدی :
عدم افسردگی، وضعیت جسمی، رضایت زندگی، کیفیت زندگی، سالمندان