هدف از اين پژوهش، پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان بر اساس شیوه های تربیتی والدین و پیشرفت تحصیلی آنان بود. اين پژوهش از لحاظ ماهيت جز تحقيقات كاربردي و از لحاط اجرا جز تحقيقات همبستگی است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه والدین دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه 3 شهر کرمانشاه در سال 1401 بود. نمونه اين پژوهش بر اساس روش نمونه گيري تصادفی خوشه ای و بر اساس فرمول كوكران تعداد 350 از والدین دانش آموزان انتخاب گرديد. پرسشنامه های مورد استفاده این پژوهش تربیتی بامريند (1971)، انگیزش تحصیلی والراند (1998) و پیشرفت تحصیلی مورگان-جینکز (1999) بود. براي تحليل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسيون چندگانه به روش همزمان استفاده شد. یافته‌ها نشان داد بين شیوه تربیتی سهل گيرانه والدين با مسئولیت پذیری در دانش آموزان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه والدين شیوه تربیتی سهل گيرانه بيشتري داشته باشند دانش اموزان از میزان مسئولیت پذیری کمتری نیز برخوردار خواهند بود. بين شیوه تربیتی مقتدرانه والدين با مسئولیت پذیری در دانش آموزان رابطه مثبت معني داري وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه والدين شیوه تربیتی مقتدرانه بيشتري داشته باشند دانش اموزان از میزان مسئولیت پذیری بیشتری برخوردار خواهند بود. بين شیوه تربیتی مستبدانه والدين با مسئولیت پذیری در دانش آموزان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه والدين شیوه تربیتی مستبدانه بيشتري داشته باشند دانش اموزان از میزان مسئولیت پذیری کمتری نیز برخوردار خواهند بود. متغير پیشرفت تحصیلی با ضريب بتای 34/0، می توانند به طور مثبت و معنی دار ی مسئولیت پذیری در دانش آموزان را پيش بينی کنند.

مسئولیت پذیری شیوه های تربیتی والدین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان