نوجوانی مرحله مهمی از رشد است که ممکن است با اختلالات روان شناختی از جمله افسردگی و خودکشی به ویژه در دختران نوجوان همراه شود(ایزانلو و همکاران، 1402). شیوع افکار خودکشی در طول دوره نوجوانی بین 1/12 تا 9/29 تخمین زده می شود. افکار خودکشی گرایانه پیش بینی کننده ی موثری برای اقدام به خودکشی است و معمولا با احساساتی نظیر ناامیدی و بیچارگی همراه است(رشیدی، چوب فروش زاده و متقی، 1401). هدف پژوهش حاضر که به روش توصیفی از نوع اقدام پژوهی انجام شده است، کاهش خطر اقدام به خودکشی و مهار افکارخودکشی دانش آموزی است که با واقعه سوگ مادر مواجه شده است. در این پژوهش با مطالعه پیشینه و تحقیقات مرتبط و بهره گیری از ابزارهای پرسشنامه و مصاحبه، دلایل تمایل به خودکشی و راهکارهای پیشگیری آن مورد بررسی قرار گرفت. بهترین راهکارهای قابل اجرا با توجه به بیشترین تاثیری که در بهبود وضعیت داشت(مشاوره سوگ، ایجاد شبکه حمایتی و درمان شناختی رفتاری مختصر) انتخاب و اجرا گردید. نتایج نشان داد که راه حل های انتخابی اثربخش بوده و توانسته است به طور معناداری افکار و تمایل به خودکشی دانش آموز مورد نظر را کاهش دهد. به طوریکه این میزان از 60 درصد به10 درصد کاهش یافت.

نوجوانی خودکشی سوگ اقدام پژوهی