مقدمه :جانبازان و خانواده های آنها با مسایل روانشناختی و جسمانی متعددی درگیر هستند. این عوامل بر روابط زناشویی این افراد تاثیر میگذارد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان سیستمی خانواده سازنده گرا بر تعارض زناشویی و الگوهای ارتباطی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه صورت گرفت. روش و مواد: مطالعه ی حاضر به روش نیمه آزمایشی صورت گرفت و طرح مطالعه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل جانبازان مراجعه کننده به بنیاد شهید شهر مشهددر سه ماهه ی سوم سال 1403 میشد. ابتدا تعداد 34 نفر بر اساس معیارهای ورود به مطالعه به روش در دسترس از میان مراجعه کنندگان به سازمان بنیاد شهید انتخاب شدند. شرکت کنندگان به روش تصادفی در دو گره 17 نفره کنترل و مداخله جایگزین شدند. گروه مداخله به مدت هشت جلسه تحت درمان سیستمی سازنده گرا قرار گرفت. از پرسشنامه های حل تضاد ویکز و فیشر و اوری و الگوهای ارتباطی جهت ارزیابی در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شدند. جهت تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها : نتایج به دست آمده نشان داد الگوهای ارتباطی سازنده در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری داشته است. میزان استفاده از الگوهای ارتباطی اجتنابی کاهش داشته است. همچنین توانایی حل تضاد در بین زوجین افزایش معناداری نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه بنابراین میتوان گفت درمان سیستمی خانواده سازنده گرا بر حل تضاد و الگوهای ارتباطی بین خانواده جانبازان مراجعه کننده به بنیاد شهید شهر مشهد اثربخش بوده است.

درمان سیستمی حل تعارض الگوهای ارتباطی جانبازان