دستور زبانی به عنوان یکی از اساسی‌ترین ارکان شناخت هر زبان نقش مهمی در ایجاد کنش زبانی فراگیران آن دارد. اگر معلمان زبان و ادبیات فارسی با علاقه و پشتکار، تدریس خود را هدفدار و منظم کنند؛ دانش‌آموزان را در استفاده درست از مهارت‌های زبانی علاقه‌مند می‌سازد. معلم باید این باور را در خود تقویت کند که آموزش دستور زبان فارسی تابع اصول و قواعد خاصی است، مسلما اگر از روش‌های مطلوب و نوین در تدریس استفاده نشود، در تحقق اهداف عالی آن، به جایی نخواهیم رسید. پژوهش حاضر در صدد بررسی مسئله روش تدریس دستور زبان به دانش‌آموزان است. برای این منظور ابتدا در چهارچوبی مشخص اول مفهوم دستور و روش تدریس مورد بررسی قرار می‌گیرد و بعد با تجزیه مشکلات آموزشی و نظریه‌های ارائه شده در این زمینه، راه‌حل‌های کلی برای بهبود یادگیری این محتوا و در اخر به روش تدریس‌های موثر برای تقویت یادگیری دانش‌آموزان خواهیم پرداخت. نتایج بررسی مطالب نشان می‌دهد که روش تدریس‌های فعال که دانش‌آموزان خودشان در مباحث درسی درگیر می‌شوند نسبت به روش‌های سنتی تاثیر مطلوب‌تری بر یادگیری دستور زبان فارسی دارند. و معلمان می‌توانند با کاربرد راهبردها و الگوهای تدریس و کاهش نقش مستقیم خود به مفهوم‌سازی در دانش‌آموزان کمک کنند. و این مقاله توصیفی-تحلیلی و بر مبنای داده‌های کتابخانه‌ای است.

روش استقرائی دستور زبان فارسی دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم