در فرآیند یاددهی و یادگیری عوامل متعددی دخیل هستند و محققان همواره برای بهبود و تسریع این فرآیند به دنبال راهکارهایی بوده اند. هوش از جمله مهم ترین این عوامل هستند. هوش یک پتانسیل و توان بالقوه از جنس زیست – روانشناختی برای پردازش اطلاعات است که در شرایط مختلف و چیدمان‌های فرهنگی مختلف می‌تواند فعال شود و کمک کند تا افراد مشکلات پیش رو در آن فرهنگ و جامعه را حل کنند و محصولاتی تولید کنند که در آن فرهنگ، ارزشمند محسوب می‌شوند. در این راستا گاردنر با ارائه نظریه هوش چندگانه عنوان کرد هیچ هوش واحدی وجود ندارد، بلکه هوش‌های متمایز و مستقل متعددی وجود دارد که هریک نشان‌دهنده مهارت‌ها و استعدادهای منحصر به فرد مربوط به یک دسته خاص است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هوش های چندگانه بر یادگیری دانش آموزان و به روش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که هوش های چندگانه می تواند نقش زیادی در آموزش و یادگیری دانش آموزان داشته باشد. آگاهی از تئوری هوشهای چندگانه، معلمان را بر می انگیزد تا روش های متفاوتی برای کمک به همه دانش آموزان کلاس بیابند.

دانش آموزان هوش های چندگانه یادگیری