پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر همدان

دوره 3، شماره 29، آبان 99، صفحات 25 - 15

نویسندگان : رسول كرد نوقابي * و زينب مرادي و زهرا عزيزي گرمه خاني و ابوالقاسم يعقوبي و سلمان لطفي

چکیده :
هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر همدان بوده است. در این مطالعه طرح پژوهشی از نوع همبستگی و جامعه‌ي آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 98-1397 مي‌باشد که بر اساس گزارش اداره آموزش و پرورش کل 5982 نفر مي‌باشند. با استفاده از جدول برآورد نمونه کرجسی مورگان(1970)، نمونه‌اي به حجم 375 نفر در نظر گرفته شد. بعد از مشخص شدن تعداد نمونه آماری، به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیای ثورث، کلارک و تیکز (1939)، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور (1994)، استفاده و تحلیل داده‌ها در دو سطح آمار توصیفی و آزمون آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌هاي به دست آمده نشان داد که مقدار همبستگی سازگاری اجتماعی و ناگویی هیجانی، 52/0 می¬باشد که از نظر آماری معنادار است (01/0p ≤ ). بر اساس نتایج این پژوهش ناگویی هیجانی با بتای 38/0- سهم بالایی را در پیش بینی سازگاری اجتماعی داشته و نیز رابطه آن با سازگاری منفی و معکوس است.

کلمات کلیدی :
سازگاری اجتماعی، ناگویی هیجانی، دانش آموزان