اثربخشی درمان راه‌حل محور کوتاه مدت بر احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی دختران مبتلا به دیابت نوع یک
دوره 5، شماره 53، آبان 1401، صفحات 379 - 393
نویسندگان : هادی اسمخانی اکبری نژاد * و فائزه ابراهیمی صدر
چکیده :
مقدمه: در صورت عدم درمان دیابت، نوجوانان می‌توانند به مشکلات جدی، مانند بیماری‌های قلبی و مشکلات بینایی مبتلا شوند، که همین عوامل به‌طور مستقیم و غیرمستقیم هزینه‌های مادی و اجتماعی سنگینی بر دوش خانواده‌ها و جامعه می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت بر احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی دختران مبتلا به دیابت نوع یک بود. روش: روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگری 4 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان دختر مبتلا به دیابت نوع یک دوره متوسطه دوم مدارس شهر تبریز در سال تحصیلی 01-1400 تشکیل دادند. 30 نفر پس از رعایت ملاک‌های ورود و خروج به پژوهش، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 6 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های احساس انسجام فلنسبرگ و رضایت از زندگی داینر و همکاران بودند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر و با کمک نرم‌افزار آماری SPSS-24 انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین متغیرهای احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه آزمایش در پیش‌آزمون به‌ترتیب (07/50) و (53/134)؛ و میانگین متغیرهای احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه کنترل به‌ترتیب (20/49) و (27/133) بود. نتایج نشان داد که در پس‌آزمون، نمره احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه آزمایش به‌ترتیب (60/55) و (00/141) در مقایسه با گروه کنترل (07/49) و (00/133) افزایش یافته است (001/0>P). همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت بر احساس انسجام روانی (60/55) و رضایت از زندگی (87/140) ماندگار است (001/0>P). نتیجه‌گیری: طبق نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت، درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت می‌تواند به‌عنوان روشی موثر در افزایش احساس انسجام روانی و بهبود رضایت از زندگی دختران مبتلا به دیابت نوع یک مورد استفاده قرار گیرد.
مقدمه: در صورت عدم درمان دیابت، نوجوانان می‌توانند به مشکلات جدی، مانند بیماری‌های قلبی و مشکلات بینایی مبتلا شوند، که همین عوامل به‌طور مستقیم و غیرمستقیم هزینه‌های مادی و اجتماعی سنگینی بر دوش خانواده‌ها و جامعه می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت بر احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی دختران مبتلا به دیابت نوع یک بود. روش: روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگری 4 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان دختر مبتلا به دیابت نوع یک دوره متوسطه دوم مدارس شهر تبریز در سال تحصیلی 01-1400 تشکیل دادند. 30 نفر پس از رعایت ملاک‌های ورود و خروج به پژوهش، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 6 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های احساس انسجام فلنسبرگ و رضایت از زندگی داینر و همکاران بودند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر و با کمک نرم‌افزار آماری SPSS-24 انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین متغیرهای احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه آزمایش در پیش‌آزمون به‌ترتیب (07/50) و (53/134)؛ و میانگین متغیرهای احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه کنترل به‌ترتیب (20/49) و (27/133) بود. نتایج نشان داد که در پس‌آزمون، نمره احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه آزمایش به‌ترتیب (60/55) و (00/141) در مقایسه با گروه کنترل (07/49) و (00/133) افزایش یافته است (001/0>P). همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت بر احساس انسجام روانی (60/55) و رضایت از زندگی (87/140) ماندگار است (001/0>P). نتیجه‌گیری: طبق نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت، درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت می‌تواند به‌عنوان روشی موثر در افزایش احساس انسجام روانی و بهبود رضایت از زندگی دختران مبتلا به دیابت نوع یک مورد استفاده قرار گیرد.
کلمات کلیدی :
درمان راه حل محور کوتاه مدت، احساس انسجام روانی، رضایت از زندگی، دیابت نوع یک
درمان راه حل محور کوتاه مدت، احساس انسجام روانی، رضایت از زندگی، دیابت نوع یک
مشاهده مقاله
371
دانلود
0
تاریخ دریافت
۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱
تاریخ ریوایز
۱۹ تیر ۱۴۰۱
تاریخ پذیرش
۲۶ آبان ۱۴۰۱