پیش بینی کیفیت زندگی براساس حمایت اجتماعی با میانجی گری خودآگاهی

دوره 7، شماره 78، آذر 1403، صفحات 79 - 91

نویسندگان : لیلا رضایی فرد و رامین تبرائی * و فرح دخت چینی

چکیده :
هدف این مطالعه پیش‌بینی کیفیت زندگی براساس حمایت اجتماعی با میانجی‌گری خودآگاهی دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد واحد قم مشغول به تحصیل‌درسال140۳- 140۲بودند که‌ تعداد۳۵۰‌دانشجو‌(زن‌ومرد) ‌به‌ صورت ‌نمونه‌ در دسترس ‌انتخاب ‌شدند و به‌ پرسشنامه ‌استاندارد کیفیت ‌زندگی‌ سازمان ‌جهان (۱۹۹۵)،پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده زیمت (1988)، پرسشنامه عزت ‌نفس آیزنگ (۱۹۷۸)، پرسشنامه خودآگاهی نستورم و داویس(2002) پاسخ دادند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 27 و AMOS نسخه 24 استفاده شد. نتایج نشان داد، تأثیر مستقیم و معناداری بین متغیرهای حمایت اجتماعی ‌و کیفیت ‌زندگی‌ در سطح‌0.0۰1‌همبستگی ‌وجود ‌دارد؛‌ مدل ‌با ضرایب ‌استاندارد نشان ‌داد مسیرهای مدل همگی معنادار بودند و تمامی متغیرها اثر مستقیم بر یکدیگر دارند. اما نتایج مسیر‌ غیرمستقیم نیز نشان داد، حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی از طریق خودآگاهی معنادار شده لذا می‌توان نتیجه گرفت خودآگاهی در بین رابطه حمایت اجتماعی وکیفیت زندگی نقش میانجی داشته؛ اما با توجه ‌به اینکه مسیر حمایت اجتماعی به کیفیت زندگی در حضور میانجی معنادار شده؛ لذا نقش میانجی‌گری خودآگاهی جزئی خواهد بود. در مجموع ارتباط مثبت و معناداری بین حمایت اجتماعی ادراک شده باکیفیت زندگی بامیاجی گری خودآگاهی وجود دارد.

کلمات کلیدی :
کیفیت‌زندگی، حمایت اجتماعی، خودآگاهی، دانشجویان