بررسی رابطه اضطراب کرونا با تاب آوری و حمایت اجتماعی دانش آموزان شهر مشهد

دوره 5، شماره 48، خرداد 1401، صفحات 186 - 193

نویسندگان : منصور سلطانی نژاد * و مینا دلربا

چکیده :
اضطراب ابتلا به بیماری، یکی از نشانه‌های بالینی در بیماری‌های ویروسی مانند کروناویروس است که با تضعیف سیستم دفاعی بدن می‌تواند پیش زمینه ابتلا به بیماری باشد. در دانش آموزان با توجه به حضور فعال اجتماعی در مراکز آموزشی، علم به این موضوع که چه عوامل زمینه ای منجر به ایجاد بستر اضطراب کرونا می شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در همین راستا، هدف این پژوهش، بررسی این موضوع است که آیا بین تاب آوری و حمایت اجتماعی دانش آموزان با اضطراب کرونا رابطه معناداری وجود دارد یا خیر؟ مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان شهر مشهد است. با روش نمونه‌گیری خوشه ای ابتدا از ناحیه های مختلف یک ناحیه به‌تصادف انتخاب شد و در ادامه از مدارس پسر موجود در مقطع متوسطه اول، یک مدرسه به‌تصادف انتخاب شد که 150 نفر از دانش آموزان به‌ تصادف از سه‌پایه تحصیلی متفاوت، انتخاب شدند. در این پژوهش، از مقیاس اضطراب بیماری کرونا(CDAS)، مقیاس تاب آوری کانر ودیویدسون(CD_RSC) و پرسشنامه حمایت اجتماعی(SSA) استفاده شد. روش آماری: برای تجزیه‌وتحلیل داده ها، از مدل آماری رگرسیون چندمتغیری به‌منظور مشخص کردن رابطه ی متغیرهای موردنظر، با استفاده از نرم‌افزار SPSS-19 صورت گرفت. نتایج: تحلیل یافته‌ها نشان داد بین تاب آوری و حمایت اجتماعی دانش آموزان با اضطراب کرونا رابطه معناداری وجود دارد (05/0>P). بحث: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، از آموزش های مبتنی بر تاب آوری و بهبود حمایت اجتماعی می توان برای اضطراب کرونا در دانش آموزان استفاده کرد.

کلمات کلیدی :
دانش آموزان، تاب آوری، حمایت اجتماعی، اضطراب کرونا.