تأثیر روش بازی درمانی شناختی-رفتاری بر حافظه فعال و مهارت نوشتن کودکان دیرآموز دوره ابتدایی

دوره 7، شماره 71، اردیبهشت 1403، صفحات 43 - 54

نویسندگان : فاطمه غزالی *

چکیده :
پژوهش حاضر با هدف تأثیر روش بازی درمانی شناختی-رفتاری بر حافظه فعال و مهارت نوشتن کودکان دیرآموز دوره ابتدایی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل دانش‌آموزان دیرآموز پسر دوره اول ابتدایی شهرستان هندیجان بود که از بین آنها 30 دانش‌آموز به صورت تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و در دو گروه (یک گروه آزمایشی و یک گروه گواه) گمارده شدند. گروه آزمایشی اول به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش بازی درمانی شناختی-رفتاری قرار گرفت و گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش ماتریس پیشرونده ریون رنگی، آزمون حافظه‌ی وکسلر ویرایش چهار، آزمون محقق ساخته نوشتن بود. داده‌های به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA)و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد، بازی درمانی شناختی-رفتاری در بهبود حافظه فعال و مهارت نوشتن تاثیر دارد. این نتیجه پیامد مهمی در مورد اهمیت آموزش بازی درمانی شناختی-رفتاری به دانش‌آموزان را دارد و همچنین می‌تواند به عنوان چارچوبی برای بهبود حافظه فعال و مهارت نوشتن دانش‌آموزان، توسط معلمان مورد استفاده قرار بگیرد.

کلمات کلیدی :
بازی درمانی شناختی، رفتاری، حافظه فعال، مهارت نوشتن