اثربخشی طرحواره درمانی به شیوه ی گروهی بر باورهای غیرمنطقی و تعارضات زناشویی زنان دچار طلاق عاطفی شهر تهران

دوره 5، شماره 52، مهر 1401، صفحات 179 - 197

نویسندگان : فرزانه علی مردانی * و فاطمه نوری

چکیده :
هدف پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی به شیوه ی گروهی بر باورهای غیرمنطقی و تعارضات زناشویی زنان دچار طلاق عاطفی شهر تهران بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردي و به لحاظ روش تجربی به صورت طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل کلیه زنان بالای 30 سال مراجعه کننده به کلینیک های روانشناسی مناطق 13 و 15 شهر تهران در سال 1400 بودند بود که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس تعداد 20 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه های آزمون باورهای غیر منطقی اهواز(4IBT-A) و تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و براتی (1387) به صورت پیش آزمون و پس آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. به گروه آزمايش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش طرحواره درمانی داده شد، براي تجزيه و تحليل داده ها از شاخص هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی به شیوه ی گروهی بر کاهش باورهای غیر منطقی زنان دچار طلاق عاطفی شهر تهران موثر بود.

کلمات کلیدی :
طرحواره درمانی، باورهای غیرمنطقی، تعارضات زناشویی، طلاق عاطفی