نقش واسطه ای ناگویی هیجانی در ارتباط بین اضطراب اجتماعی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان

دوره 7، شماره 75، شهریور 1403، صفحات 26 - 42

نویسندگان : سپیده مرادی * و نیکی حسن بگی

چکیده :
این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی گرانه ناگویی هیجانی در ارتباط بین اضطراب اجتماعی با فرسودگی تحصیلی دانش-آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهر تهران بود که از بین آن ها تعداد 326 نفر به صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات سیاهه فرسودگی تحصیلی ماسلش (2002)، سیاهه اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (2000) و مقیاس ناگویی هیجانی توسط بگبی و همکاران (1994) بود. برای توصیف یافته ها نیز از میانگین و انحراف استاندارد و برای استنباط اطلاعات نیز از آزمون هم بستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS-24 و AMOS-24 استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مدل پیشنهادی پژوهش از برازندگی بسیار مطلوبی برخوردار بوده و اضطراب اجتماعی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم و از طریق میانجی گری ناگویی هیجانی بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان اثرگذار است. بنابراین برگزاری کارگاه های آموزشی با هدف شناسایی اضطراب اجتماعی و ناگویی هیجانی و پیشگیری از فرسودگی تحصیلی پیشنهاد می شود.

کلمات کلیدی :
ناگویی هیجانی، اضطراب اجتماعی، فرسودگی تحصیلی، دانش آموزان